Twórcy:
- reżyser: Tom Tykwer,
- scenarzyści: Andrew Birkin, Bernd Eichinger, Tom Tykwer,
- fotograf: Frank Griebe,
- kompozytor: Reinhold Heil, Johnny Klimek, Tom Tykwer,
- materiały do scenariusza: Patrick Süskind (powieść "Pachnidło")
- montażysta: Alexander Berner,
- scenograf: Philippe Turlure, Laia Colet, Uli Hanisch, Hucky Hornberger,
- kostiumograf: Pierre-Yves Gayraud,
- producenci: Miguel Puertas, Teresa Gefaell, Silvia Tollmann, Gigi Oeri, Bernd Eichinger, Samuel Hadida, Andreas Grosch, Andreas Schmid, Julio Fernández, Martin Moszkowicz, Manuel Cuotemoc Malle,
- dźwiękowcy: Natxo Ortúzar, Peter Gleaves, Greg Steele, Jamie Roden, Benjamin A. Rosenkind, Stefan Busch, Michael Kranz, Roland Winke, Frank Kruse, Matthias Lempert.
Obsada:
- Ben Whishaw jako Jan Baptysta Grenouille,
- Alan Rickman jako Antoni Richis,
- Rachel Hurd-Wood jako Laura Richis,
- Dustin Hoffman jako Giuseppe Baldini,
- Alvaro Roque jako J.B. Grenouille w wieku 5 lat,
- Karoline Herfurth jako dziewczyna ze śliwkami, pierwsza ofiara,
- Birgit Minichmayr jako matka Grenouille'a,
- David Calder jako biskup Grasse,
- Simon Chandler jako burmistrz Grasse,
- Sian Thomas jako pani Gaillard,
- Paul Berrondo jako Dominique Druot,
- Timothy Davies jako Chenier,
- Sam Douglas jako Grimal,
- John Hurt jako narrator,
- Guillermo Ayesa jako Jean-Lambert Tallien,
- Laura Gelman jako Françoise,
- Anna Gelman jako Albine,
- Ramon Pujol jako Lucien,
- Duna Jové jako młoda kobieta,
- Bridget McConnell jako ciotka,
- Joan Serrats jako tapicer,
- Reg Wilson jako klient ze sklepu rybnego,
- Franck Lefeuvre jako Jan Baptysta Grenouille w wieku 12 lat,
- Dora Romano jako żona Baldiniego,
- i inni.
Bohater urodził się w ubogiej paryskiej dzielnicy. Matka wydała go na świat, robiąc sobie krótką przerwę w trakcie pracy, handlu rybami. Nie była przejęta tym, że właśnie z jej łona wyszedł syn. Odsunęła go nogą od siebie i wróciła do sprzedaży. Jednakże mały Jan dał o sobie znak, przypomniał o swoim istnieniu. Wyszło na jaw, że matka zostawiła go, aby umarł. Dokonano na niej egzekucji. Jean Baptiste trafił do sierocińca, lecz tam też nie miał zaznać troski ze strony opiekunki, ani rówieśników.
Dzieci potraktowały go jak intruza i próbowały zabić. Jan Baptysta, który był zaledwie niemowlęciem ratował się jedynym możliwym sposobem - płaczem i krzykiem. Udało mu się. Został uratowany przez prowadzącą sierociniec, która widziała w nim źródło zarobku.
Nasz główny bohater późno nauczył się mówić. Nie miał kolegów, nie mówiąc już o kimś, komu mógłby zaufać. Jednak miał coś, co nadawało sens jego życiu - znakomity zmysł węchu.
Jako człowiek, który nigdy nie był akceptowany przez społeczeństwo nie czuł się z nim związany, dlatego gdy okazało się, że będzie potrzebował zabić, by osiągnąć swój cel nie miał wątpliwości.
Pierwsze morderstwo było przez przypadek. Pragnął powąchać piękną rudowłosą sprzedawczynię śliwek, lecz przestraszyła się go, zaczęła krzyczeć. Chciał ją uciszyć, lecz nie zauważył, że oprócz ust zakrył jej też nos przez co dziewczyna się udusiła.
Widząc jak główny bohater morduje jedynie młode, piękne kobiety możemy w pierwszej chwili pomyśleć, że postępuje na tle seksualnym. Nic bardziej mylnego. Ten młody mężczyzna, który zauważył, że nie ma własnego zapachu, przez co czuje się nikim chciał osiągnąć coś niemożliwego - zapach miłości.
Widać, że ten brak uczucia, bliskości z matką, potem złe traktowanie w sierocińcu, następnie w pracy ukierunkowało jego życie. Dowodem na to, że pragnął tego matczynego uczucia jest fakt działania tytułowego pachnidła. Omamił on wszystkich. Sprawił, że kiedy ludzie czuli zapach byli nim oczarowani, wybaczali mu wszystko, był dla nich niewinny. Zastanawia mnie jedynie zakończenie. Czy on pozwolił się zamordować, bo miał poczucie, że wykonał swoje zadanie i może odejść, czy uzmysłowił sobie, że to nie jest prawdziwe uczucie, zostali oczarowani, bez pachnidła nigdy by go nie pokochali.
Nasz główny bohater późno nauczył się mówić. Nie miał kolegów, nie mówiąc już o kimś, komu mógłby zaufać. Jednak miał coś, co nadawało sens jego życiu - znakomity zmysł węchu.
Jako człowiek, który nigdy nie był akceptowany przez społeczeństwo nie czuł się z nim związany, dlatego gdy okazało się, że będzie potrzebował zabić, by osiągnąć swój cel nie miał wątpliwości.
Pierwsze morderstwo było przez przypadek. Pragnął powąchać piękną rudowłosą sprzedawczynię śliwek, lecz przestraszyła się go, zaczęła krzyczeć. Chciał ją uciszyć, lecz nie zauważył, że oprócz ust zakrył jej też nos przez co dziewczyna się udusiła.
Widząc jak główny bohater morduje jedynie młode, piękne kobiety możemy w pierwszej chwili pomyśleć, że postępuje na tle seksualnym. Nic bardziej mylnego. Ten młody mężczyzna, który zauważył, że nie ma własnego zapachu, przez co czuje się nikim chciał osiągnąć coś niemożliwego - zapach miłości.
Widać, że ten brak uczucia, bliskości z matką, potem złe traktowanie w sierocińcu, następnie w pracy ukierunkowało jego życie. Dowodem na to, że pragnął tego matczynego uczucia jest fakt działania tytułowego pachnidła. Omamił on wszystkich. Sprawił, że kiedy ludzie czuli zapach byli nim oczarowani, wybaczali mu wszystko, był dla nich niewinny. Zastanawia mnie jedynie zakończenie. Czy on pozwolił się zamordować, bo miał poczucie, że wykonał swoje zadanie i może odejść, czy uzmysłowił sobie, że to nie jest prawdziwe uczucie, zostali oczarowani, bez pachnidła nigdy by go nie pokochali.
