Fantastyczne zwierzęta: Tajemnice Dumbledore'a" (2022)

 Świat Harry’ego Potter’a jest kochany przez wielu ludzi, więc nic dziwnego, że powstały inne filmy z wykorzystaniem tej rzeczywistości. „Tajemnice Dumbledore’a” to trzecia część z serii „Fantastyczne zwierzęta”. Reżyserem trylogii był David Yates. Scenariusz przygotowała (myślę, że się domyślacie) J.K. Rowling. Jedynie w ostatniej części dołączył do pisania wraz z autorką książek Steve Kloves. Muzykę skomponował James Newton Howard. Montaż zrealizował Mark Day. Scenografowie, którzy wzięli udział w tworzeniu tych dzieł to: Stuart Craig, Kate Grimble, Martin Foley, Anna Pinnock. Natomiast Leslie Tomkins, Christian Huband, James Hambidge, Peter Dorme, David Allday, Toby Britton, Guy Bradley, Gavin Fitch, Hayley Easton Street, John King, Huw Arthur, Lydia Fry, Helen Xenopoulos, Sam Leake, Neil Lamont, James M. Spencer, Oliver Goodier, Elicia Scales, Charlotte Malynn wzięli udział w przynajmniej jednej części.

Kostiumy dobrała Colleen Atwood. Dźwiękowcy, którzy byli przy powstawaniu całej trylogii to: Glenn Freemantle, Niv Adiri, oraz Ben Barker. Pozostali to: Andy Nelson, Simon Hayes, Ian Tapp, Eilam Hoffman, Mark DeSimone, Mitch Low, Nick Roberts, Bill Donnelly, Robert Edwards, John St. Denis, Manuel Vogt, Jeffrey Roy, Mike Tehrani, Alex Stylianou, Benjamin Davier.

Natomiast przy produkcji całej serii byli: Steve Kloves, J.K. Rowling, David Heyman, Lionel Wigram, Tim Lewis, Neil Blair. Dalsza część zespołu produkcji to: Rick Senat, Michael Sharp, Brandon Norris, John Bernard, Danny Cohen, Josh Robertson, Rob Silva, Vinay Gautam, Courtenay Valenti.

Głównym aktorem trylogii był Eddie Redmayne w roli Newt’a Scamander’a. Wcielił się w magizoologa, czyli opiekuna magicznych zwierząt, które były rzadko spotykane i wymagają wyjątkowej troski, by nie przestały isnieć. W swoich poszukiwaniach natknął się na niebezpieczą istotę – obskurusa. Ten byt pasożytował na czarodzieju, lub czarownicy tłumiącym swoje zdolności magiczne[1]. W tym przypadku ofiarą padł Credence Barebone (w tę rolę wcielił się Ezra Miller) spokrewniony z rodziną Dumbledore. Postać Albusa zagrał Jude Law a jego brata Abertforth’a – Richard Coyle.

Kolejnym ważnym bohaterem tej serii był Gellert Grindelwald. Co moim zdaniem ciekawe w dwóch pierwszych częściach jego rolę odgrywał Johnny Depp. W ostatniej zaś Mads Mikkelsen. Prawdopodobnie mogło to mieć jakiś związek z procesem między Depp’em a Amber Heard, ale nigdzie nie znalazłam potwierdzenia tej hipotezy, więc nie będę rozsiewać plotek. Niemniej uważam, że była to dobra zmiana. Jestem fanką twórczości Johnny’ego Depp’a i bardzo się ucieszyłam, gdy go zobaczyłam, ale fabuła potoczyła się w taką stronę, że Mads Mikkelsen bardziej pasował do tej postaci. Choć czuję pewien niesmak, ponieważ nie lubię, kiedy w trakcie zmienia się aktora. Widz przyzwyczaja się do twarzy i gdy nagle w kolejnej odsłonie bez powodu jest inny odtwórca to jest chwila konsternacji. Moim zdaniem obsada powinna być bardziej przemyślana.    

Nie do końca przekonał mnie jeden z sekretów Albus’a Dumbledore’a. Moim zdaniem podanie takiego powodu, dlaczego podążał swego czasu za Gellert’em jest na siłę wprowadzoną poprawnością polityczną. Nie przekonało mnie też, że to stworzenie (qilin), które miało wybrać istotę uczciwą, idealnego lidera wybrało właśnie Albus’a. W Harry’m Potter’ze rzeczywiście pokazał, że jest wybitnym przywódcą, ale czy czystym moralnie? Przecież przez lata wykorzystywał młodego chłopaka. Z jednej strony chciał unicestwić niebezpiecznego czarodzieja i mordercę, ale przy tym udawał przyjaciela wobec zagubionego dziecka. Posłużył się nim dla własnych celów. Moim zdaniem Dumbledore nie był całkowicie dobry. O czym mówi jego przeszłość. Walcząc z bratem uśmiercił swoją siostrę. Rozumiem, że to był wypadek, ale jednak kłócił się na tyle agresywnie, że ktoś został zamordowany.

W serii „Harry Potter” podobało mi się, że każda część miała zakończenie. Docelowo były jednością, ale traktowane jak film – wstęp, rozwinięcie i zakończenie, a nie jak serial – fabuła urywana nagle, by wręcz zmusić widza do kontynuowania oglądania. Nie lubię takich zagrań, ponieważ jeśli mam nastrój na wkręcenie się w fabułę na dłużej to wybieram serial. Jeśli pragnę na krótko oderwać się od rzeczywistości włączę film. Gdy fabuła jest rozwlekana w filmie czuję, że jest to celowe zagranie – „A bo fani i tak zapłacą za bilety, albo wykupią dostęp do serwisów udostępniających filmy i seriale to możemy z jednej części nie zrobić trzech?”. Sądzę, że brak starań w jakościowe wykonanie dzieła jest brakiem szacunku do widzów.  

W „Fantastyczne zwierzęta: I jak je znaleźć” są praktycznie jedynie zwierzęta. Tytuł nas do tego przygotowuje, ale po obejrzeniu całej serii wiemy, że w tym wszystkim nie chodzi o zwierzęta. Są one w tle, niemal nieistotne. Wykorzystane przez twórców jako lanie wody, granie na czas. Na koniec tej części mamy prawdziwy powód powstania serii. W drugiej „Zbrodnie Grindelwalda” rozwinięcie problemu, ale byle nie za dużo, aby zostało coś na trzecią część. No i w trzeciej „Tajemnice Dumbledore’a”, gdzie w końcu coś się dzieje. 

Filmy nie są wykonane starannie, rozczarowują, ale producenci mają rację – i tak obejrzymy, bo jesteśmy spragnieni uniwersum Harry’ego Potter’a. Chcemy wierzyć, że zobaczymy jeszcze coś ciekawego z wykorzystaniem tego świata. A poza tym nie ma póki co zbyt wielu ciekawych, dobrze zrobionych filmów fantasy, dlatego zadowolimy się przeciętnymi „Fantastycznymi zwierzętami”.

Bibliografia:

·       https://www.filmweb.pl/film/Fantastyczne+zwierz%C4%99ta%3A+Tajemnice+Dumbledore%27a-2022-731997/cast/actors [Dostęp: 30.06.2022 r.]

·       https://www.filmweb.pl/film/Fantastyczne+zwierz%C4%99ta%3A+Zbrodnie+Grindelwalda-2018-730659 [Dostęp: 30.06.2022 r.]

·       https://www.filmweb.pl/film/Fantastyczne+zwierz%C4%99ta+i+jak+je+znale%C5%BA%C4%87-2016-697720 [Dostęp: 30.06.2022 r.]

·       https://harrypotter.fandom.com/pl/wiki/Obskurodziciel [30.06.2022 r.]

---

[1] https://harrypotter.fandom.com/pl/wiki/Obskurodziciel [Dostęp: 30.06.2022 r.]