Translate

poniedziałek, 30 listopada 2020

25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy

 

            W tym miesiącu chciałabym Wam przedstawić film, który do niedawna był dostępny w kinach, lecz przez obecną sytuację ośrodki kultury zostały zamknięte. Sądzę, że niedługo któraś z platform udostępniająca filmy online powinna wykupić dzieło reżyserii Jana Holoubka. Moim zdaniem warto, by obejrzało go jak najwięcej osób.

            Scenariusz, który powstał na podstawie prawdziwej historii napisał Andrzej Gołda. Zdjęcia wykonał Bartłomiej Kaczmarek. Za muzykę odpowiedzialni byli Colin Stetson, oraz Sarah Neufeld. Montażu dokonał Rafał Listopad. Scenografię, która moim zdaniem dobrze odzwierciedlała lata ’90 i współczesne wykreowali Maciej Fajst, Karolina Kosicka. Kostiumy dobrała Weronika Orlińska. Film pod tytułem „25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy” wyprodukowali Krzysztof Łojan, Anna Waśniewska-Gill.

            Zbaczając na chwilę z przedstawiania twórców uważam, że wystarczyłoby na tytuł dać „Sprawa Tomka Komendy”, a na plakatach taki podtytuł „25 lat niewinności”, bo trzeba przyznać, że fakt skazania osoby niewinnej na 25 lat więzienia jest tak oburzający, że chce się zobaczyć, jak do tego doszło. Jednak wciąż uważam, że tytuł powinien być krótki. Mało osób zapytane: „Na jaki film idziesz?” – odpowie: „A wiesz, na dwadzieścia pięć lat niewinności. Sprawę Tomka Komendy”.

            Wracając do twórców – zostali dźwiękowcy, którzy jak ostatnio się przekonałam są bardziej istotni niż mogłoby się wydawać. Będąc w kinie na filmie pt. „Polot” z 2020 roku czasami nie rozumiałam, co aktorzy mówią. Pomyślałabym, że to może wina dykcji obsady, ale widziałam ich w innych filmach i byłam zachwycona grą aktorską. Następnie, że może coś się dzieje z moim słuchem, ale przy ostatniej wizycie na seansie również było wszystko w porządku. Badania też potwierdzają, że słuch mam w dobrym stanie, więc pozostaje kwestia pracy przy dźwięku. Nie byłabym sobą, gdybym nie sprawdziła, co inni sądzą na ten temat. Użytkownik filmweb o nazwie Filip_Kir[1] uważa, że w polskich filmach notorycznie trzeba się domyślać, co aktorzy powiedzieli. Niestety zgadzam się, z nim, ale na szczęście w „25 lat niewinności. Sprawie Tomka Komendy” nie ma tego problemu, a za ten sukces – moim zdaniem można tak to nazwać – odpowiedzialni są: Marcin Kasiński, Kacper Habisiak, Przemysław Kamieński. Jestem ciekawa, co Wy sądzicie – to wina dykcji aktorów, czy słabego sprzętu dźwiękowców, który niedokładnie wyłapuje słowa?

            Seans miał premierę 4 września 2020 roku na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film”, lecz uroczysta premiera odbyła się 10 września, wtedy Tomasz Komenda oświadczył się swojej partnerce. Choć to prywatna sprawa bohatera tej historii chciałabym napisać, że moim zdaniem to piękne przesłanie – Zobacz, co przeżyłem, kim jestem, nie miałem łatwo w życiu, czy pomimo tego chcesz spędzić ze mną życie? – Cieszę się, że odpowiedź była pozytywna.

            Film kwalifikuje się do gatunku dramat i sensacyjny, trwa prawie dwie godziny. Zebrał siedem nagród, jeszcze do dwóch został nominowany. W główną rolę wcielił się Piotr Trojan. Matkę skazanego zagrała Agata Kulesza. Remigiusza Korejwo, policjanta, dzięki któremu Tomasz Komenda odzyskał wolność zaprezentował Dariusz Chojnacki. Prokuratora Roberta Tomankiewicza ukazał nam Łukasz Lewandowski, Prokuratora Dariusza Sobieskiego – Mikołaj Chroboczek. Komisarza Tołoczko, który aresztował Komendę zagrał Andrzej Konopka. Natomiast inspektora Bogusława Pilasa zaprezentował Julian Świeżewski. W prokuratora Kostrzynę wcielił się Adam Nawojczyk. Marysię, zgwałconą i zamordowaną dziewczynę zagrała Magdalena Osińska. Zainteresowanych, kto grał pozostałe role zachęcam do sprawdzenia w źródle, z którego ja korzystałam, czyli Filmweb[2].

            Pierwsza kwestia, którą wewnętrznie potrzebuję poruszyć to wyobraźcie sobie, gdyby kara śmierci nadal istniała w Polsce. W niektórych państwach wciąż funkcjonuje[3]. Za takie przestępstwo, jak gwałt ze skutkiem śmiertelnym nastolatki na pewno groziłoby mu krzesło, zastrzyk, stryczek, lub inny wymysł człowieka. Rozumiem, że pewne osoby chciałyby uchronić większe grupy przed niebezpieczeństwem, które może im zagrażać, ale jesteśmy ludźmi, jesteśmy omylni, czego dowodem jest ta historia.

            Choć nie ma kary śmierci to bohater tej opowieści przeżył piekło. Nie dziwię się ludziom z ulicy, współwięźniom, że traktowali Tomasza Komendę jak potwora, ale policjanci wiedzieli, że wrabiają niewinnego człowieka, niestety prokuratura również była świadoma. Nie zważając na to byli gotowi poświęcić człowieka, by chronić swoje „stołki”.

            Jednakże nie możemy powiedzieć, że ludzie są z natury źli i to normalne, ze chronią siebie nie zważając na innych. Charakterów jest tyle, ilu istnieje ludzi. Każdy jest inny. Mamy policjantów, którzy w celu utrzymania pracy, czy awansu narażą człowieka na śmierć, bo nie ukrywajmy, że dla tych, którzy są wierzący Tomasz Komenda przeżył w więzieniu cudem, natomiast osoby niewierzące mogą powiedzieć, że szczęśliwym trafem.

            Tak, jak mówiłam ludzie są różni, dlatego pamiętajmy o takich przedstawicielach prawa, jak Pan Korejwo, który poza narażeniem swojej kariery musiał także przeciwstawić się grupie społecznej, w której żył. Nie jest łatwo skonfrontować się ze środowiskiem, w którym się funkcjonuje. Wymaga to wielkiej siły, a jemu udało się jeszcze przekonać dwóch prokuratorów, by go poparli. Ważne dla niego było na pewno wsparcie ze strony żony. W tej roli wystąpiła Magdalena Różczka, pokazując postać odpowiedzialną, dobrą i zabawną. Dla niej było oczywiste, co mąż ma zrobić. Źródło zarobku? Znajdzie się, podążaj za swoim sumieniem. Mając takie oparcie w partnerce śledczy pozwolił zdegradować się w pracy. Zastanówmy się, czy sami zgodzilibyśmy się znaczyć mniej, zarabiać mniej dla człowieka całkowicie nam obcego, którego do tej pory nawet nie widzieliśmy na oczy?

            Tomasz Komenda spędził 18 lat w więzieniu. Należy mu się zadośćuczynienie w wysokości około kilku milionów… ze strony PAŃSTWA. Uważam, że jak najbardziej Panu Tomaszowi pieniądze się należą za naruszenie dobrego imienia, oraz zabranie mu 18 lat życia, podczas których nie mógł się realizować. Jednakże zabawne jest dla mnie to, że „ze strony państwa”, a z tego, co zrozumiałam z napisów końcowych policjanci, oraz prokuratura, która świadomie skazała niewinnego człowieka nie poniosła ŻADNYCH konsekwencji. Pozostawiam Wam do osobistej refleksji, kto rzeczywiście powinien zadośćuczynić krzywdzie niesprawiedliwie skazanego mężczyzny, który miał zaledwie 23 lata.

            23 lata – mam tyle obecnie (jeszcze przez około miesiąc). Nie ukończyłam jeszcze nawet studiów II stopnia. Nie miałam wymarzonej pracy. Nie założyłam rodziny i nagle ktoś miałby mnie zabrać na czas prawie tak samo długi do miejsca, gdzie każdy życzy mi cierpienia, bólu i na koniec dopiero śmierci. Dla mnie sama myśl o tym jest straszna.

            W gazecie pt. „Kino”[4] z rozmowy z adwokatem Jakubem Bartosiakiem wyczytałam, że tymczasowe aresztowanie w Polsce jest środkiem zapobiegawczym stosowanym zdecydowanie zbyt pochopnie, ponieważ sędziemu łatwiej w czasie 24 godzin, które ma na podjęcie decyzji, zgodzić się na areszt, niż uzasadnić, dlaczego jest on zbędny. Dwadzieścia cztery godziny przy ilości formalności, papierów do wypełnienia jest zbyt krótkim czasem, by sędzia mógł zapoznać się z aktami sprawy. Dodatkowo adwokat, aby dostać się do klienta za każdym razem musi składać wniosek, wymagający zatwierdzenia ze strony prokuratury.

            Mało tego… „Ale i w przypadku błędnych decyzji o areszcie można dochodzić swoich praw. Przez ostatnie 10 lat odszkodowania za niesłuszny areszt tymczasowy przyznano rocznie średnio stu kilkudziesięciu osobom. W 2018 roku było to 90 osób, rok wcześniej 140.”[5] Pamiętajmy, że ta liczba osób to tylko ci, którzy zdecydowali się na proces. Wielu ludzi nie ma środków na procesowanie się latami, lub nie chce wracać myślami do złych przeżyć z więzienia.

            Jeszcze raz pozwolę sobie wykorzystać cytat z gazety o nazwie „Kino”, ale by poruszyć temat gry aktorskiej – „Dzięki zdumiewającej roli Piotra Trojana, grającego na najwyższych emocjonalnych rejestrach bez cienia fałszu i w kluczu dojmującego naturalizmu, film urasta jednak do rangi nośnego kina obywatelskiego, które nie zapomina o ludzkim, indywidualnym wymiarze każdej społecznej niesprawiedliwości.”[6] Dalej wspomniano, że aktor tak dobrze wcielił się w rolę aż wiele osób mówiło, że wręcz stał się fizycznie podobny do bohatera opowieści. Z czym się zgadzam, ponieważ w ostatniej scenie, gdzie panowie stoją obok siebie wydają się naprawdę podobni.

            A jeśli już mówimy o naturalizmie w tworzeniu postaci to należy wspomnieć o wspaniałej roli Agaty Kuleszy. Jako matka Tomasza Komendy jest przekonująca, ciepła, silna i przede wszystkim nad życie kochająca swoje dziecko. Gdy przychodzi do szpitala po próbie samobójczej syna pokazuje, jak wiele on dla niej znaczy. Dwukrotnie oglądając ten film w kinie za każdym razem płakałam podczas tej sceny.

            Na koniec dzisiejszej recenzji chciałam Wam powiedzieć, że Tomasz Komenda w wywiadzie w Dzień Dobry TVN potwierdził, że wszystko, co zawarto w filmie to prawda. Choć przeżył piekło, które niestety ciągnie się dalej, ponieważ rodzice zmarłej Marysi nadal nie dopuszczają do siebie myśli, że to nie on popełnił tę zbrodnię, mężczyzna nie poddaje się i stara korzystać z życia, bo już wystarczająco dużo czasu mu zabrano. Pomimo cierpienia, które go spotkało znalazł miłość i czeka na narodziny potomka[7].

              

 

Bibliografia:

·       https://www.filmweb.pl/film/25+lat+niewinno%C5%9Bci.+Sprawa+Tomka+Komendy-2020-844342 [Dostęp: 09.11.2020 r.]

·       https://www.filmweb.pl/film/Polot-2020-849661/discussion/Gdzie+dykcja,3186271 [Dostęp: 24.11. 2020 r.]

·       https://www.filmweb.pl/film/25+lat+niewinno%C5%9Bci.+Sprawa+Tomka+Komendy-2020-844342/cast/actors [Dostęp: 26.11.2020 r.]

·       https://www.europarl.europa.eu/news/pl/headlines/world/20190212STO25910/kara-smierci-w-europie-i-na-swiecie-najwazniejsze-fakty [Dostęp: 30.11.2020 r.]

·       „Kino”, październik 2020 r., str. 33,58,78,79

·       https://www.youtube.com/watch?v=rxFV4n0ejbA [Dostęp: 30.11.2020 r.], z kanału: tvnpl, film udostępniony: 21.09.2020 r.



[1] https://www.filmweb.pl/film/Polot-2020-849661/discussion/Gdzie+dykcja,3186271 [Dostęp: 24.11.2020 r.]

[2] https://www.filmweb.pl/film/25+lat+niewinno%C5%9Bci.+Sprawa+Tomka+Komendy-2020-844342/cast/actors [Dostęp: 26.11.2020 r.]

[3] https://www.europarl.europa.eu/news/pl/headlines/world/20190212STO25910/kara-smierci-w-europie-i-na-swiecie-najwazniejsze-fakty [Dostęp: 30.11.2020 r.]

[4] „Kino”, październik 2020 r., str. 33

[5] Ibidem (tamże)

[6] „Kino”, październik 2020 r., str. 58

[7] https://www.youtube.com/watch?v=rxFV4n0ejbA [Dostęp: 30.11.2020 r.], z kanału: tvnpl, film udostępniony: 21.09.2020 r.

Parasite (2019)

Film, który dostał Złotą Palmę w Cannes oraz cztery główne nagrody na Oscarach w 2020 roku (najlepszy film, najlepszy film międzynarodowy, n...